inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.551):

Een droom

I

Ik ging voor ik vertrok door lege kamers
die nog vol stemmen waren voor wie wilde horen.
Ik zag de sporen: uitgesleten treden van een trap
de wijde ramen. En mijn moeder die alleen gebleven

toch nog zong. Voordat ik kon bedenken dat zoiets
niet kon omdat wie dood is niet kan zingen, ging
de muziek weer aan en speelde vader fluit.

Daarna gingen de lichten uit en wist ik weer dat zij
die dromen nooit zijn vertrokken en nooit zijn aangekomen.

II

Veel later kwam dit landschap mij begroeten.
Steeds vaker als ik wakker werd droeg ik de wolken
mee wanneer ik ging. Om wat verdween

wilde ik wel verder zoeken. Maar hoe muziek te
tillen over de doden heen die slechts in dromen nog
elkaar begroeten? Ook als je gaat verdwijn je niet

meteen maar blijft een beetje thuis. Het landschap
in je hoofd brengt je weer terug naar huis.

-----------------------------------------
uit: 'De omtrek van een antwoord', 1990.

Schrijver: Johanna Kruit
Inzender: mjc, 4 augustus 2021


Geplaatst in de categorie: overlijden

2.0 met 108 stemmen aantal keer bekeken 30.454

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)