inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.670):

Het was september

Het was september achter hoge ramen.
Geraniums waarop het daglicht brak
stuurden de kinderblikken naar de juffrouw
die voor de klas stond en de waarheid sprak.

Zij wees de platen aan en zei de namen
schreef witkrijten tekens op het zwart
tekens voor aap en noot en duiven
die kinderen in schriften overschrijven
- zo was het in hun denken niet, zij buigen
zich verwonderd over het papier en zwijgen -
schrijven het woord dat onaantastbaar wordt.

Het is september achter hoge ramen.
Mijn stem de aanwijsstok van donker hout
die tastend woorden zoekt en twijfelt
en nooit de waarheid spreekt
- er is geen teken en de woorden buigen
verwonderderd over het tekort en zwijgen -
trekt krom, verspintert, breekt.

-----------------------------------------
uit: 'Op even dagen even leven', 1998.

Schrijver: Ankie Peypers
Inzender: bw, 13 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: school

3.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 11.080

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)