inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.688):

Herfstnacht in de Tuilerieën

Alle banken hebben hun gelieven
aan de moede scheemring toevertrouwd.
En zij huiveren diep in eigen hout
sinds de minnenden zich stil verhieven.

Nacht en regen. Soms een roep door 't woud
van een duif en het onhoorbaar klieven
van het duister, dat zich slapend houdt
om de laatste liefde te gerieven.

Verder niets. De nacht en ik alleen,
eenzaam wandelend aan de rand der tijden,

zó verheugd en zó bedroefd meteen
om mijn voeten die een afscheid schrijden...

En de zachte regens om mij heen
of iemand ingehouden schreide...

----------------------------------
uit: 'Drie op één Perron', 1960.

Schrijver: Gerard den Brabander
Inzender: kl, 22 november 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 6.426

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)