inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.747):

Kleine liefdesverklaring

Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,

maar soms, tezamen in het huis
en in één bed tezamen,
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,

heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoorgrondelijk je bent,
en dat al veel gevonden.

------------------------------------------
uit: 'Wij hebben alles nog te goed', 2001.

Schrijver: Jean Pierre Rawie
Inzender: gv, 14 februari 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 165 stemmen aantal keer bekeken 31.630

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Paul Jordaans
Datum:
3 juli 2014
Een van mijn favoriete gedichten van Rawie. Soms tilt hij zich over de grenzen van zijn chagrijn heen en komt dan met dit soort tere pareltjes. Zoals gebruikelijk zit het perfect in elkaar en hij schept met heel weinig, zorgvuldig gekozen woorden precies de sfeer waarin je je kunt voorstellen dat dit gevoel kan ontstaan. Hoe (goed) kunnen wij een ander kennen? Het ultieme antwoord qua bescheidenheid in dit gedicht opgesloten.
Naam:
jens bosman
Datum:
3 maart 2011
leuk gedicht

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)