inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.785):

Een vergeefs gedicht

Zoals je loopt,
door de kamer uit het bed
naar de tafel met de kam,
zal geen regel ooit lopen.
Zoals je praat,
met je tanden in mijn mond
en je oren om mijn tong,
zal geen pen ooit praten

Zoals je zwijgt,
met je bloed in mijn rug
door je ogen in mijn hals,
zal geen poëzie ooit zwijgen

---------------------------------------
uit: 'Een standbeeld opwinden', 1952.

Schrijver: Remco Campert
Inzender: svd, 4 april 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 10.024

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
amanda malinka
Datum:
4 april 2011
Email:
amandamalinkalycos.com
Een gedicht dat zich in alles overstijgt!
Naam:
sydhart
Datum:
4 april 2011
Email:
veb.verstraetebarttelenet.be
Ik denk dat de dichter zijn onmacht wil verwoorden om uit te drukken met een pen, in regels en poëzie, wat hij werkelijk ziet, hoort en voelt. Zijn gedicht is vergeefs en dus zo herkenbaar voor wie schrijft of dat poogt. Tegelijk wordt de 'je' zo opgehemeld dat deze de schoonheid en kracht van poëzie overstijgt.
Sterk en mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)