Gedichten

gedicht (nr. 1.860):

Het is de kunst

Het is de kunst om mij in afgepaste mate en op de juiste toon
tot u te richten; maar dat lukt mij in de regel nauwelijks. Begint
het in mijn bast te klinken, hoed u: duizend bronzen klokken

donderen mijn gram over het grasveld uit, gericht op u - onschuldige
bezoeker. Brombast. Breektaal. Briesklank. Over wat aan het hier ruim
tentoongestelde mij weer niet bevalt. 'Kunstenmaker? Brokkenklaas!'

Het is mijn aard, dit streven naar omhulde gaafheid. 'Zonder vorm
geen [naam vergeten].' 'Wildgroei is gebaat bij strenge beteugeling.'
'Luister naar wat ik u - basso modo - donderend, onhoorbaar, zeg.'

-------------------------------------------------
uit: Het beeld van Monsieur Jacques, 2008.