inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.940):

Zo kon het zijn

Zo kon het zijn:
iets smerigs verlangt iets vuils voor de ochtend,

de geschilderde roos
wil in het meesterwerk.

Het kleine wil nog
iets kleiners voor onderweg,

het grote koopt in
bij de reusachtige dingen.

Je kunt je moeilijk verweren.
Je ziet de vlinder, alweer een hand groter,

je ziet hoe de bloemen de grond omwoelen,
de worm als een slang.

Dit is het gewicht
dat barst uit de schaal.

Daarin bestaan te hebben
met de tijd als haardos,
als god van een kortstondig heelal,

dat, lieve vriend, is het leven.
En het was wat het is.

--------------------------------
uit: 'Zo kon het zijn', 1998.

Schrijver: Cees Nooteboom
Inzender: ll, 25 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 7.857

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)