inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.989):

Winternacht op Texel

Het land ligt naast het harde zwarte pad
Onder de maan verloren en verzonken.
Het water glanst verleidelijk en glad
En 'k loop daarlangs volkomen vrij en dronken.

Mismaakte en zotte wilgen zonder blad
Wringen geweldig hun gekorven tronken...
Het eiland geurt zo vruchtbaar en zo zat
Naar 't polderwater en de vette bonken.

In mij is ook die drang, dat geurig gisten
Gelijk in de aarde en 't oude wilgenhout,
Mijn adem mengt zich met de lichte misten:

En 'k voel mij nieuw, ik voel mij eeuwenoud,
'k Weet niets én meer dan de allerwijsten wisten...
De winter gloeit. Alléén de dood is koud.

Schrijver: Jan Greshoff
Inzender: R.W., 1 januari 2012


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 2.418

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)