inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.017):

Hier woon ik dus

Nou, hier woon ik dus
't Is niet groot
Maar ik zit overal dicht bij
Midden in de stad, erg handig
Ga zitten

Mijn polsen
Ach, 't is niks
Je mag het wel zien
Doorgesneden
Het deed geen pijn
Alsof je een envelop dicht likt
En je tong snijdt

Wil je koffie
't Is stil
Zag mezelf liggen
Een dode merel op het tuinpad
Kon overal heen
Dwars door de muren

Met melk

Ben naar het kerkhof gegaan
Daar kom ik te liggen
Achter die twee eiken
Naast onze teerbeminde
Diepbetreurde Adriaan de Groot
En de heg
Alleen je botten
De rest heb je nodig
Voor het spinnen van je vleugels

Suiker

Doorgesneden
Het leek wel of ze overgaven
Even was er niks
En toen alsof er twee
Bloemen opengingen

Hoe kun je zoiets doen
De schande
We stonden altijd klaar
Alles kon
Kindje, waarom
Altijd schone kleren
Je zou eens een ongeluk kunnen krijgen

Natuurlijk ben ik gek
Verdwaald
Elke week moet ik
Een keer
Naar hem toe
Ik praat
Hij knikt
En zegt
Tussen elf en twaalf
Dat hij een vriend is

Wil je er iets bij
Iets sterks

Schrijver: Herman van Veen
Inzender: FFvK, 12 februari 2012


Geplaatst in de categorie: woonoord

4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 7.845

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)