inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.114):

Vergeten te kijken naar de zon die ondergaat

Een zonnige middag, we kunnen naar buiten gaan, daar verliest
niemand iets aan.
Ik laat je eens straat zien waar ik als kind doorheen liep, er stonden
toen geen bomen of ze waren heel klein.
Toen ik een kind was maakte ik een hengel van een stok en een
touw en een gebogen spijker.
Ik bewoog de stok door het water en een vis bleef haken aan
de spijker.
ik rende huilend naar huis, de vis aan de stok in mijn hand,
de werkster nam die van mij aan.
Later zei zij mij dat ze de vis naar het water teruggebracht had.
We komen terug als het bijna donker is en doen niet verbaasd,
dat zou komedie zijn.

----------------------------
uit: 'Raster', 119, 2007.

Schrijver: Nachoem Wijnberg
Inzender: mh, 13 juli 2012


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 5.962

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Peterdw.
Datum:
1 november 2012
Dit is een gedicht.
Een indrukwekkend gedicht.
En ik ben jaloers, maar in bewondering.
Naam:
Fred
Datum:
13 juli 2012
Als dit een gedicht is dan ben ik Jezus.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)