inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.148):

Suite

Een jongen die zijn meisje kwijt raakt
davert niet.
En de wereld niet van zijn gedichten.
En de nacht niet van zijn stap.

Met zijn gazelle aan de hand
staat hij terecht
voor een twaalf meter hoge tafel
waarop zij met haar nieuwe vriendje zit

(die haar telkens zit te zoenen
“straks” giechelt ze “eerst dit”)

Ze kijkt hem vreemd ernstig aan
voordat ze dit vonnis spreekt.
-ze lacht niet meer denkt hij
dit heeft ze voor mij over, er is hoop-

Die is er niet
Ze krijgen allemaal een jaar:
Hij zelf, zijn fiets, zijn schaduw en zijn verdriet.

... tijdschrift Tirade ...

Schrijver: Frank Koenegracht
Inzender: Pieter Sierdsma, 22 september 2012


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

3.1 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.694

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
P. Hermans
Datum:
24 september 2012
Email:
worldpoet546live.nl
De pijn van een verloren liefde, waarop de schrijver hoopte, is om van door de grond te zakken. De zuiverheid van liefde tegenover de verraderlijke kant ervan. Om krankzinnig van te
geworden...
Het zal dan toch de liefde voor het
leven moeten zijn, die het wint van de liefde van
je leven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)