De laatste brief
De wereld scheen vol lichtere geluiden
En een soldaat sliep op zijn overjas
Hij droomde lachend dat het vrede was
Omdat er in zijn droom een klok ging luiden.
Er viel een vogel die geen vogel was
Niet ver van hem tussen de warme kruiden
En hij werd niet meer wakker want het gras
Werd rood, een ieder weet wat dat beduidde.
Het regende en woei. Toen herbegon
Achter de grijze lijn der horizon
Het bulderen – goedmoedig – der kanonnen.
Maar uit zijn jas, terwijl hij liggen bleef
Bevrijdde zich het laatste wat hij schreef
Liefste, de oorlog is nog niet begonnen.
Inzender: I.Z., 20 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: oorlog
Over dat gedicht moest ik op school een verhaal maken. de koude oorlog in mij
Een vader die de bunker in ging als radioman...eenzaamheid als kind van 7 jaar
De tranen krijg ik deze week niet uit mijn ogen..
LEVE OEKRAÏNE
deze week kwam het ineens weer naar boven, hoe actueel-helaas!-
Gedicht voorgedragen door Kees van Noord in de 1ste klas West-Fries Lyceum 1958!
Bertus Aafjes schreef dit gedicht aan het begin van de 2e Wereldoorlog. Het zou ook gisteren geschreven kunnen zijn.
Zo'n indrukwekkend gedicht, zo wreed, maar zo liefdevol neergepend door Aafjes.