inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.155):

Dichter

Je maakt het mensen toch niet naar de zin,
en streeft dat ook niet langer na. Niet langer
is wat je schrijft gericht op een ontvanger.
Je bent je eigen einde en begin,

en leeft en sterft alleen. Geen dubbelganger
neemt straks je plaats wanneer je doodgaat in;
geen keer op keer verloren hartsvriendin
ging van iets anders dan gedichten zwanger.

Veel lijkt mislukt te zijn, maar toch, jij bent
degeen die eens zelfs in het meest banale
de waardigheid en zin heeft onderkend,

en alles in het eerste licht zag stralen.
En heel je leven zoek je dat moment
nog eenmaal zo volmaakt te achterhalen.


-------------------------------------------
uit: De tijd vliegt maar de dagen gaan te traag, 2012

Schrijver: Jean Pierre Rawie
Inzender: FFvK, 20 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 6.779

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
joep
Datum:
6 oktober 2015
Email:
joepdeboerfiorettileerling.nl
kan iemand mij de kern van het gedicht uitleggen?
Naam:
egbert Jan van der Scheer
Datum:
11 december 2014
Exact 't probleem van de moderne dichter Jean Pierre. Vooral door de grote verspreiding via de moderne media
Naam:
Rudolf
Datum:
21 oktober 2012
Herkenbaar fraai.
Naam:
Petra Hermans
Datum:
21 oktober 2012
Email:
worldpoet546live.nl
Ik herken me sterk in dit gedicht, ook al van
de vrouwelijke kant. De combinatie van het verlangen naar de grote liefde, tot het dichten en
ergens, ook daar weer de relativiteit ervan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)