Gedichten

gedicht (nr. 2.189):

In het heelal

In het heelal is altijd wat te doen.
Sterren, planeten razen door elkaar
en moeten in banen worden geleid.

Melkwegstelsels in kaart gebracht
en onderhouden, clusters uiteen
gerafeld. Altijd druk, altijd druk.

En dan die reizigers,
altijd hun geliefdes kwijt, altijd weer.
Kosmische stormen trotserend
zweven zij die grote ruimte in
en vereenzamen.

Er valt gelukkig ook te lachen.
Lekker ineens verdwijnen
in zo'n sympathiek zwart gat;
eeuwig geborgen. Maar dan...

Een twee drie supernova hoepla,
daar ben ik weer.
Dáág.

----------------------------------
uit: 'Aan het eind van het begin.
De Man van Taal & De hemel in, de hemel uit.' 2001.