inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.170):

Trampolinepoëzie

Mensbeeld als wensbeeld van generatieve foetussen.

Beweeglijke gevoelshorizonten en hun zelfadaptaties.

In ons lichaam om de 120 dagen geheel nieuw bloed
waarin nog visvormen zwemmen.

Nog maar 70.000 jaar geleden waren we bijna uitgestorven.

De ramp als natuurlijk experiment.

Net als bij gifslangen niet sterven aan je eigen vergif.

Vreedzaam samenleven met je 100 biljoen bacteriën.

Resistent zijn tegen de realiteit,
realiteit
als een onlokaliseerbare bom, die
nooit ontploffend
altijd en overal zijn werking uitoefent.

-------------------------------------------------------------------
uit: 'Virtualia. Teletonen. Even- en nevenbeelden' 2012.

Schrijver: Sybren Polet
Inzender: jj, 18 april 2023


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 2.212

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)