inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.249):

Dank

Niet heb ik meegemaakt
de Tweede Wereldoorlog, die eeuwige
kampen, dat wil zeggen niet
precies ik, wel mensen die precies
op mij leken, bijna mij waren, maar toch
niet precies dezelfde genetische combinatie opgegroeid
in precies dezelfde omstandigheden. Niet
zal ik meemaken: het opraken van de fossiele brandstoffen, het zo hoog zetten
van de planeetthermostaat dat de gevolgen een grootse, groteske, gruwelijke
gedaante aannemen. Als een vis door de mazen van het net ben ik
ertussen geglipt. Dank. Dank. Dank
o godin van het toeval. Nu
zou ik nog wel willen, nou ja, nog één keer iets heel fijns
en dat daarna, terwijl het applaus wegsterft, het lichaam ook langzaam
zo ja, oké, dankuwel.

----------------------------------------
uit: 'Hoe H.H. de wereld redde', 2012.

Schrijver: Wouter Godijn
Inzender: wjo, 13 februari 2013


Geplaatst in de categorie: individu

2.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 3.221

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
14 februari 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Dank, Wouter, voor dit gedicht! Je maakt me er
gelukkig mee! Je vraagt je af, wat het lot en de
zin van de mens is, in het geheel van de kosmos en
de aarde. Zo ook ik.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)