Gedichten

gedicht (nr. 2.284):

Zo zal het gaan

Je roept ze binnen voor de nacht. Binnen is:
op zolder, in kinderbedjes onder kraakfrisse
lakens. Je zet de deur open en wacht.

In de verte nadert slechts de zware gestalte
van een hond. Een grijze damp slaat van zijn
rug. Hij gromt. Zijn poten dreunen op je pad.

Maar voor je het weet begraaft hij zijn snuit
al in je handpalmen en slaat met zijn kop
alsof hij iets kwijt wil. Iets dat niet los

wil laten en dat aan kleverige draden hangt
en dat uit jouw handen lijkt te komen,
en dat het meest nog lijkt op eenzaamheid.

----------------------------
uit: 'Brandhaarden', 2001.