inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.309):

Eoceen

Versteende haring van
50 miljoen jaar - ben jij
de oudste aan mijn tafel,
de mooiste in het land; is
de gedachte aan jou er
eerder dan een ademhaal
of stofvlok? Alles gaat
weg
naar
de
tijd -
1 graankorrel gemaakt van
steen valt vaker uiteen in
je buik. Je praat de dood
rond - een sleutel tot leven
in een ander soort wereld,
waar levenden zich ook
zonder moeder luidruchtig
openbaren. Zij lijken wel
schimmen, opgenomen uit
besef van de film die buigt
met de lijkwagenbestuurder
eer hij instapt: dit lichaam
was een vrouw. Hij kent
haar niet, hij neemt haar mee.

----------------------
uit: 'Logos', 2002.

Schrijver: Rozalie Hirs
Inzender: mm, 14 mei 2013


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 2.667

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)