In memoriam matris

Ze was al heel erg oud. Daar riep een meisje:
'Kijk, oma, het is winter!' En zij zei:
'Ik zou zo graag gaan spelen, weer spelen
in de sneeuw.' De lente kwam, een lente
later zou ze sterven. Maar ze zei:
"Ik zou zo graag gaan lopen, lopen door
de regen, al die druppels op mijn gezicht,'

De zomer was voorbij, voorbij. Ze zei:
'Die appeltjes rook ik zo graag, vooral
wat in het gras lag, in de grote tuin van
mijn pa. Dat rook zo goed, zo goed.' Haar rimpels
betoveren haar glimlach, het verleden
staat op een kier. Heel even kijkt een meisje
naar een oude meisje in een hof van Eden.

-------------------------------------------
uit: 'Het geduld van de dingen', 1996.

Biografie van deze schrijver

herinneren verleden genieten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 4.079