Losse stenen
aan het einde van de dag
verdelen strepen je huid
breken centimeters je lange haar
het uur trekt langzaam aan
op de hei zie ik ogen
de paarse zee worden
jouw rug die langs mijn hand loopt
tekent het land dat we bevolken
vanaf het bankje waar we zitten
hangen we onze ogen in de bomen
we herinneren ons die plek
waar jij de wolken vergat
en losse stenen raapte
we kijken naar de eindeloze weg
besluiten te blijven
Inzender: D.E., 11 januari 2014
Geplaatst in de categorie: natuur