inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.463):

Losse stenen

aan het einde van de dag
verdelen strepen je huid
breken centimeters je lange haar
het uur trekt langzaam aan

op de hei zie ik ogen
de paarse zee worden
jouw rug die langs mijn hand loopt
tekent het land dat we bevolken

vanaf het bankje waar we zitten
hangen we onze ogen in de bomen
we herinneren ons die plek
waar jij de wolken vergat
en losse stenen raapte

we kijken naar de eindeloze weg
besluiten te blijven

Schrijver: Aurora Guds
Inzender: D.E., 11 januari 2014


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 2.680

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Bert Weggemans
Datum:
12 januari 2014
Erg mooi gedicht, mooi verwoord, bijna stilstaande momentopname, met toch nog wat beweging erin.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)