Overleven
Elke dag minstens één koude-oorlog.
De hele aardbevolking
even bevroren. IJspoppen met rode ogen.
Ontdooid. En daar lopen wij weer,
in een landschap
vredig als zeegras in de landwind,
wind
als een zegen uit het nihil.
Windmolens als gebedsmolens:
de wind komt op tijd
als ademstoten van inspiratie
uit rondwervelende windstreken.
Begeleid door de laatste vrije geluiden
waaien wij mee.
Zeer mooi
zoals wij de laatste koude oorlog doorstaan
en weten waar te gaan:
wij,
spelingen van de natuur:
ónze verspeelde natuur.
--------------------------------------
uit: 'Binnenstebuitenwereld', 2008.
Inzender: sdw, 13 mei 2014
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Sybren Polet begrijpt wat het is om onmachtig
soms toe te zien, als man, als mens, als dichter!