inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.579):

Paradijs

Mannen moeten bloeden om het woord, vrouwen
lijden aan de liefde. Waarop wachten ze? Op wie?
Dit is de goddelijke komedie ten voeten uit. Zij die -
tanden op elkaar en zwijgend - zei: ik heb het praten
verleerd. Hij die zei: we leven heel ons leven verkeerd.
Het voorgeborchte. Pisa, Pistoia, Pienza; krenten
in het brosse kruim van dit bevallig landschap.
De zachte schoot van Siena is warm en rins
doordesemd met olijf. Cipressen als verstarde wachters
in dit gebarsten paradijs. Alleen de lucht beweegt.
Geen adelaar hield ooit zijn blik zo strak gericht
als jij op mij. Jouw ogen trekken mij de hemel in.
Lente voor altijd en wat nog rest van de liefde.

------------------------------------------------
uit: 'De luwte van het late middaguur', 2002.

Schrijver: Lut de Block
Inzender: wdm, 11 juni 2014


Geplaatst in de categorie: landschap

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 3.154

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)