Die avond
die avond dat mijn moeder me mee naar buiten nam me zacht
van achteren bij de haren pakte me de sterren wees
daartussen een onzichtbare vinger die met de nagel
een vuurstreep door de hemel trok.
dat ze in een kuil in de grond heel hard ging bidden en huilen en
gillen en dat alles tegelijk de zomerbloemen van haar zachte rok
trilden zand viel uit de takkenbossen boven ons op mijn haren op
het doekje van mijn moeder
dat ze mij meenam het schemerduister in waarheen de straat
door uit de schoorsteen van de lijmfabriek kwamen rook deze
keer de pijp joeg een haardos van vlammen en vonken de lucht in
de huizen waren gaten waarin nijdig knetterend oranjerode
spoken dansten niet stilstaan lopen lopen waarheen waarheen
niet weten waarheen
die avond dat mijn moeder zei wees maar bang wim wees maar
bang
-----------------------------------------
uit: Wat we hadden en wat niet', 2003.
Inzender: bg, 19 juni 2014
Geplaatst in de categorie: emoties