inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.584):

Die avond

die avond dat mijn moeder me mee naar buiten nam me zacht
van achteren bij de haren pakte me de sterren wees
daartussen een onzichtbare vinger die met de nagel
een vuurstreep door de hemel trok.

dat ze in een kuil in de grond heel hard ging bidden en huilen en
gillen en dat alles tegelijk de zomerbloemen van haar zachte rok
trilden zand viel uit de takkenbossen boven ons op mijn haren op
het doekje van mijn moeder

dat ze mij meenam het schemerduister in waarheen de straat
door uit de schoorsteen van de lijmfabriek kwamen rook deze
keer de pijp joeg een haardos van vlammen en vonken de lucht in
de huizen waren gaten waarin nijdig knetterend oranjerode
spoken dansten niet stilstaan lopen lopen waarheen waarheen
niet weten waarheen

die avond dat mijn moeder zei wees maar bang wim wees maar
bang

-----------------------------------------
uit: Wat we hadden en wat niet', 2003.

Schrijver: Wim Hofman
Inzender: bg, 19 juni 2014


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 2.715

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)