Het vrouwenbeeldje

Het glijdt als tovervinger langs de wand
Van jeugdspelonken tastend naar het heden,
Uit 'n oud en lang vergeten boek gegleden;
Groen was de achtergrond, kaarsrecht haar stand.

Een koel verwijt aan 't vorm'loos lijfsverkleven,
Een mene-tekel waar ik lang op staar,
En toch geen drogbeeld, want een kinderleven
Verstond die lijn en richtte zich er naar.

O lafenis voorheen van 't nu verstoten
Naakt eigendom dat in dat beeldje blonk,
Toen nog de ziel vol van het lichaam dronk
Dat niet in wulpse teugen werd vergoten.

Biografie van deze schrijver

vrouwenbeeld wulps

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 3.741