inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.690):

Een nieuw jaar

Nog niet. De zoon moet nog trouwen,
de oude nog stervan. Er komt nog
wereldvoetbal en goudvissenbroed.

In de reiskist vouwt zij de avondjurk,
kinderkleren, gesloten papieren. Eetbaar
de kleine vruchten en draken van koek.

Op de steiger blijkt de kist gevoerd
met gestreepte zijde. Leegte, lavendelgeur.
Gisteren zwommen hier zwanen als schepen.

De woorden struikelen. Verhalen
worden brabbeltaal. De namen
van de kinderen raken vergeten.

Er was een bos met grijze stammen,
een groot dier dat zij onverschillig
waarnam. Beest, dacht ze, beest.

Wind blaast een lied in kwinten
en octaven. Gestrekte takken wuiven
met hun laatste hand. Er is een boot

om haar de lege haven uit te dragen.
Zij heeft nog een stem. Zij laat zich
nog niet varen naar het stille feest.
-----------------------------------
Uit: Alle gedichten', 2005.

Schrijver: Anna Enquist
Inzender: avdb, 26 december 2014


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 11.877

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
30 december 2014
Ik zat ooit in een bijna volstrekt leeg café in Voorthuizen, waar ik enkele biertjes dronk en Camel-sigaretten rookte om de eenzaamheid te verdrijven. Doet me denken aan dit gedicht. De stem is nog bewust van het aardse. Wil nog het aardse. Het stille hiernamaals kan haar nog gestolen worden. Rumoerig feest is haar vooralsnog veel liever.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)