Witte nachtuil
Zij kijkt mij aan met kleine stippen
zij heeft geen naam, weegt niets, geen blad
voelt zich betast hoe stijf ze ook
zich vastklemt straks als ik het wil.
Ze is een driehoek van wit dons,
haar poten haken in mijn hand.
Geluk waar toch geen naam voor is
dan schoonheid die je zelf niet kent.
Je hoort het suizen
er is een betekenis
het is niet zegbaar
je mag het niet verliezen.
-----------------------------------
uit: Verzamelde gedichten', 1993.
Inzender: ds, 6 januari 2015
Geplaatst in de categorie: dieren