inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.814):

Evolutie

Toen we nog gewoon vissen waren
en zweefden door het water
of voor ons uit lagen te staren
toen dachten we niet aan later

als we geen vis meer zouden zijn,
maar wezens met twee benen
om te vallen, twee wangen om te
blozen, twee ogen om te wenen,

toen moeten we gelukkig zijn geweest
in het water, ons vlug voortbewegen
zonder vallen en zachtjes groeien

zonder steeds een kleur te krijgen
en als we huilen moesten
zag niemand onze tranen vloeien.

---------------------------------------------
uit: 'Over het water en onder de maan', 2003.

Schrijver: Leendert Witvliet
Inzender: mm, 28 april 2015


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 4.344

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
K. Bladzij
Datum:
28 april 2015
Ik heb uw gedicht op een poster in huis.
Mijn vrouw voelt zich getroost als zij het leest!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)