Gedichten

gedicht (nr. 2.950):

De val der woorden

Vandaag hoorde ik het mooie
woord langzaam zo langzaam
vallen dat de wind er vat op kreeg.

Ook fladderde er een woord
achteraan (met een botte,
afgeknotte klank) dat ik niet
goed kon thuisbrengen maar
waarvan ik vermoed dat het
diepe sporen achterlaat in iets
dat zich aan het oog onttrekt.

Als dor blad dwarrelden zij op
uit, en sloegen weer neer
in een vreugdeloos groepje
oude mannen dat op een
verhoogd grasveld stond.

Maar wankelend
onder het eigen
gewicht daalde
langzaam tenslotte
langzaam af door
het zandlopergat
van hun nek terwijl elk
zich vooroverboog als om
te zien hoe het door de tenen
heen verdween in de grond

------------------------
uit: 'Les-stof', 2013.