inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.001):

In het paradijs

Mijn ziel – stel, ik had je, en stel, je
moest niet naar de hel -, ik stel me
je na mijn dood voor als een rare sijs,
natuurminnaar, verloren in het paradijs,

waar, op een open plek, een wilde engel
sluimert, half pauw, half meisjesbengel.
Bekijk dat opgewonden, raak het onder-
zoekend aan, sta versteld van het wonder,

o, om dat te beschrijven, als allereerste
en dan…- Maar het spijt me ten zeerste
er zijn geen vakbladen begrijpelijkerwijs,
want helemaal geen lezers in het Paradijs!

Daar sta je dan, je kunt het amper geloven
met je woordeloze catastrofe.
Wie moet je het vertellen, wie hier,
van dat slaperige dier?

Waar is de wereld met de namen der rozen,
de musea met genummerde balgen in dozen?
En je staart en je staart door je tranenvloed heen
naar waar een vleugelpaar in het onbenoembare

verdween.

-------------------------
uit: 'Hotel Eden', 2013.

Schrijver: Huub Beurskens
Inzender: sl, 4 februari 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 5.079

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)