inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.032):

NOCTURNE

De maan roeit brandend
langs 't wolkenrif,
en 't bos is paars:
vergiftigd. -

Poel en half open pad
vol hete bramen,
fel en rond
in geur.

De vlakte, een fletse ruiker
en de lippen droog;
sterren vallen
als dauw.

Gestalten jagen woest:
saters in horden;
en hun grijze adem
is zichtbaar.

Nimfen, bloemwit
met groene haren
vluchten in 't bos,
hijgend,

In de nevel de syrinx
en op onze mond,
week en dartel:
Pans fluit. -

----------------------
uit: De boog (1917).

Schrijver: Herman van den Bergh
Inzender: P.F., 12 maart 2016


Geplaatst in de categorie: mystiek

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.831

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)