Gedichten

gedicht (nr. 3.031):

MAGIE VAN POËZIE

(Met dank aan Neeltje Maria Min)

Net twintig. Ach, ik voelde me heel wat
en las Voor wie ik liefheb wil ik heten,
een bundel die ik nimmer ben vergeten;
de eerste was het die ik zelf bezat.

Mins verzen koesterde ik als een schat,
ze klonken als geheime hartenkreten
die magisch glansden van een dieper weten.
Ik was nog haast een onbeschreven blad.

Sinds die tijd las ik stapels poëzie
en vroeg me af: zijn er geheime bronnen,
hoe puur is het, dat dichterlijk vermogen?

De waarheid, weet ik nu, dat is magie:
al hebben dichters elke zin verzonnen,
er is geen woord geen letter van gelogen –