Duizenden namen zijn er gewist

Ze zijn daar, de heertjes van het banket.
Ze pakken alle mannen mee en voeren kogels aan het volk,
verpakken dromen in vuilzakken en legen huizen.
Vliegtuigen brullen niet meer
en de kale stad biedt geen rust
enkel het gesis van lijden.
O mijn brandend vaderland.

Een radeloze trektocht werd het zonder begin of einde.
Angstige soldaten op de vlucht,
vrouwen, kinderen en bejaarden, wezenloos.
Kinderwagens en kussenslopen volgeladen
of gewoon de armen.
Nog nooit hadden ze hun dorpen verlaten.

Neem me mee – neem me mee.
Ik leef met de angst ver te zijn.
Ik omhels mijn verborgen plekken.
De zoete herinnering aan de herfst.
De zoete herinnering aan het land,
aan de nacht, aan je aanrakingen.
Langzaam vervagen

Gruwelverhalen volgen, zorgen voor paniek.
Verlaten steden branden.
Vrouwen en kinderen gegijzeld.
De laatste mannen meegenomen,
leeftijd heeft geen tel.
Zonder verwittiging doodgeschoten
en dan volgen de lijkenpikkers

Een radeloze trektocht is het met enkel een winterjas
en touw rond de nek van de koe.
Baby’s krijsen, oude vrouwen kreunen.
De meute deint op golven van pijnlijke voeten.
Waarheen leidt de weg
in sloten van drek en verwaarloosde schaduwen.
Wormen wriemelen in buiken.

Neem me mee – neem me mee
Ik strompel op golven van fatalisme.
Bescherm mij, de amper levende zoon
van een moeder en een vader, beroofd
van een amper opgebouwd leven.
Ze houden mijn gekloofde handen vast
en prevelen de laatste trieste lettergrepen.

Vooruit gedreven worden we door woestijnen, bergen,
zweten als paarden en stinken als varkens.
We trekken door groene vlaktes van kraterinslagen
met holle ogen, met ingevallen wangen.
Onze radeloze stroom groeit,
een exodus voor de komende dorpen.
De eerste wacht een kom soep.

Zeg me wie je bent, maar je luistert niet.
Je legt je neer apathisch – alleen.
Ach de doodstrijd van het volk is onbelangrijk.
Duizenden namen zijn er gewist.
Leeggedronken bekers van bitter parfum.
In je slaap droom je van gouden linten,
van een dageraad veel groter dan een brood.

... Madrialen van Strijd en Liefde ...

Schrijver: Charles Janssens
Inzender: Peter Goossens, 9 april 2016

peter.goossens2gmail.com

gedichten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 7.038