inloggen

Gedichten

1918 - 1998

gedicht (nr. 3.073):

Spreken met vader

Vader, wij hebben u begraven en de grond erkend
zacht om te slapen, zacht om te vergeten:
zand dat vervloeit en water, ongeweten,
herinnering en droefheid voormaals onbekend.

Gij zult niet eenzaam zijn, maar slapen slapen
met sterren ’s avonds een onblusbaar vuur
en, rond uw eiland, het traagstromend water.
De bomen wuiven tijdeloos en ieder uur.

Gij zult niet eenzaam zijn. De bloemen en de kruiden
werden maar even in hun bloei gestuit
en elke lente loopt de wingerd uit
wanneer de jonge wind keert van het zuiden.

Gij zult niet eenzaam zijn: de nachtegaal zal fluiten.

Schrijver: Anton van Wilderode
Inzender: LG, 23 april 2016


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 12.518

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
marcus r.c.
Datum:
14 juli 2016
prachtig gedicht
Naam:
Harmke Roeland
Datum:
24 april 2016
mooi mijn vader mis ik ook nog elke dag .want ik zit met zoveel vragen .

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)