inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.066):

Avondrood

Eens was ik jong en schoon.
Vrouwen die met mij dansten werden in mijn armen
medegevoerd tot duizelingwekkende hoogten.
Nu gaat er niets meer omhoog:
het enige dat stijf staat zijn mijn gewrichten.
Ach, waar zijt gij gebleven
zoete, bittere, onstuimige jeugd?


(1977)

------------------------------
Verzamelde gedichten (1987)

Schrijver: Gerard Reve
Inzender: K.H., 1 mei 2016


Geplaatst in de categorie: spijt

3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 7.335

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
2 mei 2016
Gerard heeft met dit korte, doch indringende gedicht zeer schoon de impotentie van de oudere man beschreven en beweend.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)