inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.109):

H zodra ik hoefde te kijken was het weg

In een natijd bewoon ik je al

Voor ogen heb ik ons steeds opnieuw: gescheiden lijken we
te worden geboren in iemand anders, zelf
zijn we het misschien buiten ons om

Is dit genoeg, vraag ik, aan wie niet voor wie? Zelf ben ik
van binnen als een ander die ik ook niet zie

We leven als een gelijkenis, hoor
ik, gelijk aan ons lichaam
waarin we verborgen worden, dat is alles
wat we openbaren

Intussen verschoon ik je

--------------------------
uit: 'Nieuwe zon', 2014.

Schrijver: Jacob Groot
Inzender: lt, 7 juni 2016


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.077

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)