Gedichten

gedicht (nr. 3.097):

Eendenkooi

Goed toeven moest het zijn waar alles werkte,
een voorbestemd, aanlokkelijk, zalig oord;
extatisch, dringend roepen van de soort-
genoten beloofde voedsel, onbeperkte

vrede en verrukt verkeer. De vlerken
gaven toe aan poten en een ongehoord
snel zakken van de bout, het hart bekoord
door 't zachte wiebelen van het wed -Merkte

nou niemand wat? Ja hoor, een kleine hond
kwam blij tevoorschijn hollen, behulpzaam
wees hij hen de weg. Oplettend, met nauw

luisterende koppen volgden het trouw
gezelschap naar de enge poort: zeldzaam
vroom beeld voor wie tussen de coulissen stond.

---------------------------------------------
uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand', 2006.