inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.147):

Aan de Geul

twee koeien lagen koei te wezen
en aan de stilte te genezen

ze zagen dat het leven goed was
waar nergens hier een moet of spoed was

ze dachten niets, dat was volkomen overbodig
een koei heeft geen gedachten nodig

't gesprek ging enkel maar per staart
zo'n staart is expressief veel waard

het gras, de vliegen en de regen
volkomen zeggen gaat alléén verzwegen

die koeien hádden het, gewoon zo met haar beiden
ik, op mijn bankje, zat ze te benijden

wat een figuur, als homo sapiens miserabilis
bij zo een Mamma onbevlekt amabilis -

Schrijver: J.C. van Schagen
Inzender: A.Z., 10 september 2016


Geplaatst in de categorie: dieren

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 3.754

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
11 september 2016
Tja, de koeien hebben van nature het Zen-bewustzijn in pacht. Dat heeft Van Schagen goed begrepen. Ooit tijdens een vakantie in Middelburg ontdekte ik zijn unieke poëzie voor het eerst. Wellicht was zijn uitstraling te bescheiden om landelijk echt door te breken, maar het kan nog!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)