inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 134):

Strand

De golven branden grauwend groen
vergeten leven aan mijn schoen
Tegen het waaiend zilten zand
bescherm ik ogen met mijn hand

Wolken scheuren op tot flarden
ik voel mijn huid tot eelt verharden
De zon breekt zacht in kleine stukken
die lachend aan mijn kleding rukken

De horizon verdwijnt in water
water van eens, water van later
dat nu onder mijn voeten vloeit
en als de storm straks brullend loeit

Dan mag ik naar de overkant
naar 't oude nieuwe moederland

Het strand

Schrijver: sephus
Inzender: joop van santen, 16 maart 2002


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 161 stemmen aantal keer bekeken 18.352

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Maria Voerman
Datum:
23 oktober 2010
Email:
l.voerman1home.nl
Zo mooi geschreven, of ik het zelf intens beleef!
Naam:
monica
Datum:
18 januari 2003
Email:
Het gedicht is heel mooi
Naam:
bianca
Datum:
23 maart 2002
Email:
reddeloos_melighotmail.com
ik vind het heel mooi, ik zag het bijna voor me
Naam:
sabrina
Datum:
20 maart 2002
Email:
s.stolzenbachmailcity.com
ik vind hem echt heel mooi, ga zo door dan zal ik de gedichten van jou zeker lezen, dikke kus sabrina
Naam:
Helen Josephs
Datum:
16 maart 2002
Email:
helen.josephspandora.be
Heel mooi hoor. Ik droom er bij weg...
Prachtig.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)