inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.251):

Broer

Zolang je Kaspar Hauser was
bleef je ongeboren
en wat ik later van je las
lag als adem op mijn ruit
bevroren.

Ik wist niet hoe jij jezelf verstond.
Ik adem op jouw woord
en zie hoe dit zich smelten laat
maar ook hoe je ontdooiend spreken
jou verstoort.

----------------------
uit: 'Hohner', 2015.

Schrijver: Wiel Kusters
Inzender: lr, 12 januari 2017


Geplaatst in de categorie: familie

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 8.016

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Dolf de Jong
Datum:
12 januari 2017
Email:
as.jonghetnet.nl
Mooi gedicht, met een mooie poëtische diepgang. Echter; ik zou in de laatste regel van de laatste strofe het woordje ( je ) hebben weggelaten, maar ja wie ben ik?
www.dichteronderdemolen.eu

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)