Gedichten

gedicht (nr. 3.244):

Vogelmelk

Bang dat je niet echt bent,
streel ik je hand.
Bang dat ik gene droom ben,
raak jij mijn hart aan.
In jou
is de wereld verbazing.
Net als het gebaar
wil je geen woorden zijn.
Mijn dorst naar jou
is mijn water
en jouw minuut
is de eeuwigheid van mijn dag.
Ik had de liefde nodig
om jou te vinden,
maar nu
heb ik jouw eenzaamheid nodig
om je niet te verliezen.
Van de boom zal ik leren
om je ruimte te bezetten
met wat boven mij verrijst.
De laatste graankorrel is voor de vleugels.
Het is mijn vliegen in mij
als ik zeg:
‘Ik bemin je.’

------------------------------------------------
uit: 'Liever niet, antwoordt de liefde', 2013.