inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.320):

Vos onder ijs

Deze winter, bij het schaatsen:
vos onder ijs.
Twee glazen ogen keken op

alsof hij zo omhoog zou springen
met open bek
als het plotseling zomer werd.

Ik vlucht voor honderd boeren.
Water breekt.
Ik zwem mij langzaam dood.

Mijn laatste woorden zijn gedacht
ik kan niet meer
en spreken gaat niet hier.

Het is eenzaam. Aan deze kant.
Van het papier.
Het is zo eenzaam hier.

------------------------------
uit: Vos onder ijs (1990)

Schrijver: Ingmar Heytze
Inzender: C.H., 25 maart 2017


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 6.123

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Je moeder
Datum:
2 juni 2022
Welke vorm van gedicht is dit? Een elfje of iets anders?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)