inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.421):

nabijheid

Wat me restte was nabijheid,
angeliek en lieftallig als van Lippi,
of eerder nog milde spot,
schier onverteerbaar
nu de balsemende herfst met vlugge poten
al gauw zijn intrede zal doen.

Ik weet nog van Siena's oude poorten,
van de schaduw van een struise cypres.
was het ooit beter kersen en dadels eten?
Jij in mijn robuuste schoot,
een hevig moment van malse gratie.

Ga nu maar, onzegbaar kind,
ploeg akkers en lijd honger
laat je bijten door de noorderwind
maar schop de jakhals van je vege lijf.
Ga nu en word verteerd, er is geen weg terug.

Schrijver: koen Goovaerts, 6 september 2017


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 6.366

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)