inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.435):

Zekere Indianen

Tussen blind en alziend woont een stam waarvan
de leden enkel omlaag kunnen kijken.
Hun horizon, twee meters in 't rond, verschuift bij iedere pas.
In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek,
de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten
duizelt het hun de wereld wordt duister:

In liefde ontbrand voor een paar voeten en dijen
lopen ze levenslang hand in hand. Schaduw
verschijnt en verdwijnt. Het is een raadsel.

------------------------
uit: 'Ja Nee', 2017.

Schrijver: Tonnus Oosterhoff
Inzender: mjk, 21 september 2017


Geplaatst in de categorie: wereld

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 1.799

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)