Wolkentaal

We ontvangen een herderlijk schrijven
van schaduw. Herinneren ons een hand
in de nek, die nog altijd zegt
iets zegt
iets, oud nieuws waarop we
blijven wachten.

Ach, een slapend jong meisje te zijn,
de lippen half open,
met een geur van niets om haar heen.

We blijven haken,
overtreden wetten, laten
ons betrappen op een blik
in de verte waar wolken zijn.

De handen weerloos boven
een deken, de haren
verward van schuldeloosheid.

Schrijven terug, met schaduw.

----------------------
uit: 'Deuren', 2004.

Biografie van deze schrijver

wens onschuld terugblik

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 1.470