inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.569):

Zo'n dag

Aan wie ik ook maar dacht vandaag was dood,
terwijl de landerijen en de steden
gestaag langs het beslagen treinraam gleden
en het om beurten miezerde en goot.

Al menig lief is langer overleden
dan dat ze mij verdriet of vreugde bood.
Ik reis alleen en mis mijn reisgenoot,
met wie ik elke windstreek heb doorsneden.

Zo'n dag. Ik deed het niet met opzet, maar
ik zag zelfs het gezicht van vaag bekenden,
wier naam mij bij hun leven reeds ontschoot.

Ik zag mijn vader in elk handgebaar.
Het regende. Waar ik mij keerde of wendde,
aan wie ik ook maar dacht vandaag was dood.
----------------------------------------
Uit: 'Handschrift', 2017.

Schrijver: Jean Pierre Rawie
Inzender: gdk, 15 februari 2018


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 5.824

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Greta Casier
Datum:
15 februari 2018
Een gedicht dat in het geheugen blijft hangen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)