Gedichten

gedicht (nr. 3.616):

Voor Nono

soms dromen de stenen
in het licht
van zichzelf

soms staan zij
gestapeld als
muur om een stad

soms liggen zij
als gevelde vogels
op het land
in het landschap
vol constructie

gaan de paden
van de nacht
hun donkere gang
vallen hemel
en aarde samen
in hun schaduw

soms verhardt het water
tot zwarte rots
tegen het weer
het ontij
en eigen hardheid

verweerd koper dan
als bladerdeeg
zo broos

daar vliegen de vormen
elkaar achterna
als op vlucht

------------------------------------
uit: 'Vlucht van de vogel', 1996.