inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 145):

Mijn leven

De storm die is gaan luwen
heeft mijn schip verbrijzeld
Zwaar gewond lig ik gegijzeld
op wrakhout in de open zee
In de lucht volgen gedwee
twee zwarte zeezwaluwen

Jij bent niet meer of bent
ver weg, van mij heen gedreven
Met jou de helft van mijn leven
Waarom nam de wind mij niet
Nu sterven, is lichter dan verdriet
Ik heb jou te lang gekend

De oude scheepsbel blijft
aan drijvend masthout ongeklonken
Nu onze liefde is verdronken
bijten de zoute golven in mijn ziel
Oh, noodlottig lot waar het ten deel aan viel
Het wordt stil, terwijl ‘t wrakhout verder drijft

Schrijver: Paul Tesser, 18 mei 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 80 stemmen aantal keer bekeken 17.507

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
anneke
Datum:
2 april 2003
Email:
m.dankaardchello.nl
Ik vind dit juist een erg mooi gedicht...
Maar ik begrijp ook precies wat hiermee bedoeld wordt....!!!
Heb het helaas zelf meegemaakt ...
Mooi samengesteld en goed verwoord ....
Naam:
moi
Datum:
29 oktober 2002
Email:
ik vind het een heeeeel moooooi gedicht!
Naam:
Herman de Winter
Datum:
23 mei 2002
Email:
cindyenherman.dewinter12move.nl
Beste Paul,
Wees overtuigd van je eigen kunnen.
Je gedicht is voor veel lezers een klein geestelijk slagroomgebakje.
Jij en ik weten echter dat niet iedereen van slagroomgebak houden.
Ik vind jouw gedicht overheerlijk!!!
Naam:
Paul Tesser
Datum:
23 mei 2002
Email:
ptesserhome.nl
Zou ik van de heren Pado & Roger een vakkundige toelichting kunnen krijgen?
Het gooien met modder is wel héél gemakkelijk. Als beginnend dichter moet ik kritiek kunnen verdragen, maar ik vind de opmerking van beide heren ronduit beledigend!
U kunt een voorbeeld nemen aan Edwin Grootscholten. Ik ben dankbaar voor zijn commentaar!
Naam:
paddo
Datum:
23 mei 2002
Email:
http.jvpaddo.com
ik vind het een dom gedicht
Naam:
Roger Blaevoet
Datum:
22 mei 2002
Email:
blaevoetzeeland.nl
Geachte Redactie,
met selecties als deze maakt u echt geen wervende reclame voor uw boutique (boetiek).
Het kan toch niet dat ik de enige ben die inziet hoe gruwzaam slecht dit is - over de gehele lijn, vanuit alle gezichtshoeken.
Ik begin te denken dat onze standpunten absoluut onverenigbaar zijn.
Naam:
Etwin Grootscholten
Datum:
21 mei 2002
Email:
grootschkabelfoon.nl
Het gedicht maakt mooie vergelijkingen van een schipbreuk, en welhaast ligt dat erg voor de hand. Toch (zeker de slotregel) is het mooi. Ik vind zelf (maar wie ben ik), zware woorden als liefde erg ongepast en weinig poëtisch; de regel van de verdronken liefde ontkracht de kracht van het gedicht, jammer genoeg......

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)