Mijn leven
De storm die is gaan luwen
heeft mijn schip verbrijzeld
Zwaar gewond lig ik gegijzeld
op wrakhout in de open zee
In de lucht volgen gedwee
twee zwarte zeezwaluwen
Jij bent niet meer of bent
ver weg, van mij heen gedreven
Met jou de helft van mijn leven
Waarom nam de wind mij niet
Nu sterven, is lichter dan verdriet
Ik heb jou te lang gekend
De oude scheepsbel blijft
aan drijvend masthout ongeklonken
Nu onze liefde is verdronken
bijten de zoute golven in mijn ziel
Oh, noodlottig lot waar het ten deel aan viel
Het wordt stil, terwijl ‘t wrakhout verder drijft
Geplaatst in de categorie: emoties
Maar ik begrijp ook precies wat hiermee bedoeld wordt....!!!
Heb het helaas zelf meegemaakt ...
Mooi samengesteld en goed verwoord ....
Wees overtuigd van je eigen kunnen.
Je gedicht is voor veel lezers een klein geestelijk slagroomgebakje.
Jij en ik weten echter dat niet iedereen van slagroomgebak houden.
Ik vind jouw gedicht overheerlijk!!!
Het gooien met modder is wel héél gemakkelijk. Als beginnend dichter moet ik kritiek kunnen verdragen, maar ik vind de opmerking van beide heren ronduit beledigend!
U kunt een voorbeeld nemen aan Edwin Grootscholten. Ik ben dankbaar voor zijn commentaar!
met selecties als deze maakt u echt geen wervende reclame voor uw boutique (boetiek).
Het kan toch niet dat ik de enige ben die inziet hoe gruwzaam slecht dit is - over de gehele lijn, vanuit alle gezichtshoeken.
Ik begin te denken dat onze standpunten absoluut onverenigbaar zijn.