inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.373):

Herfst

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood.
Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover
verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid.
Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd
en er is haast geen tijd meer voor mij over.
Er ruist een hoge ruime wind
door de recht opgerezen bomen;
aan het zwarte water is een hert gekomen,
en door het oevergras schijnt laag de zon...
Dit is het enig antwoord, dat ik vind,
dat mij bevrijden zou, zo ik 't vertalen kon.

-----------------------------------------
uit: Parken en Woestijnen (1941)

Schrijver: M. Vasalis
Inzender: NvS, 12 oktober 2023


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 356 stemmen aantal keer bekeken 75.446

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hefel
Datum:
8 december 2023
Indruk makende gedichten van Vasalis! Dankzij een leraar op de middelbare school (Dieleman) ben ik met haar gedichten in contact gekomen! Hij gaf ons het eerste kwartier van de les altijd een gedicht te lezen dat we ook moesten ‘duiden’…. Wat zijn leraren toch belangrijk voor de rest van je leven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)