inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.238):

INSOMNIA

Denkend aan de dood kan ik niet slapen,
En niet slapend denk ik aan de dood,
En het leven vliedt gelijk het vlood,
En elk zijn is tot niet zijn geschapen.

Hoe onmachtig klinkt het schriel 'te wapen',
Waar de levenswil ten strijd mee noodt,
Naast der doodsklaroenen schrille stoot,
Die de grijsaards oproept met de knapen.

Evenals een vrouw, die eens zich gaf,
Baren moet, of ze al dan niet wil baren,
Want het kind is groeiende in haar schoot,

Is elk wezen zwanger van de dood,
En het voorbestemde doel van 't paren
Is niet minder dan de wieg het graf.


--------------------------------------
uit Verzamelde Gedichten

... insomnia - slapeloosheid ...

Schrijver: J.C. Bloem
Inzender: M.T. (H), 2 juni 2023


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 156 stemmen aantal keer bekeken 65.642

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
K.Bladzij
Datum:
7 juni 2023
Vergeet niet dat hier een sombere
opa over je bed buigt om je
nog eens fijntjes zijn noodlot
onder het gapen uit te leggen...
Naam:
Hans tijm
Datum:
6 december 2016
Schitterend, super mooi nog nooit zo iets moois gehoord.
Naam:
ilse
Datum:
11 december 2008
fantastisch mooi gedicht.
Naam:
Marian Tijm
Datum:
9 mei 2003
Email:
mariantijmterra.es
Schitterend hoe leven en dood hier wordt verenigd.
Elk wezen is zwanger van de dood, het staat ons allemaal te wachten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)